خیر پارسی –عبدالکاظم دریساوی : این سال ها که گوش های چپ و راست در فوتبال چهار،دوچهار قدیم با سرعت و حرکات جادویی خود سکوها را به وجد می آوردند و فوتبال با وجود آنان جذابیت های خود را به رخ دیگر رشته های ورزشی می کشید اکبر افتخاری در فوتبال ایران و آسیا ظهور کرد .
افتخاری این گوش چپ استثنایی و مهار نشدنی فوتبال خوزستان با شعبده بازی هایش در زمین های خاکی چشم ها را به سوی خود جلب کرد و خیلی زود پایتخت او را فراخواند .
افتخاری در تیم های دارایی و عقاب و تاج و پرسپولیس تهران بازی کرد و از همان بدو حضور در تهران بلافاصله به تیم ملی دعوت شد . او با بازی های درخشان و سبک خاص بازیگری در مسابقات جام ملت های آسیا خوش درخشید . اکبر افتخاری اولین بازیکنی بود که از نقطه کرنر گلزنی کرد . این اتفآق در سال ۱۹۶۸در بازی برابر برمه (میانمار فعلی ) رخ داد . درهمان سال افتخاری به عنوان اولین بازیکن ایرانی به تیم منتخب آسیا دعوت شد و در مالزی در مصاف با تیم صاحب نام آرسنال انگلستان بازهم خوش درخشید و با به رخ کشیدن تکنیک ناب و سرعت دیدنی در کناره های خط طولی انگلیسی ها را شیفته بازی خود کرد . در همین بازی بود که یک گل به ثمر رساند . آرسنال او را پسندید و خواهان او شد اما تیمسار خسروانی با پرداخت ۱۲۰هزارتومان مانع رفتن افتخاری به انگلیس شد . افتخاری به دلیل سبک بازی و رفتار محجوبانه ای که داشت سال ها محبوب تماشاگران فوتبال در سراسر ایران بود و اما حالا پس از سال ها جدا شدن از فوتبال و روی آوردن به کار رانندگی تاکسی و سپس بازنشستگی در این حرفه مدت زمان مدیدی است که با تنی رنجور خانه نشین شده خسته و ناآشنا با خویشتن خویش . “هیچ دردی بزرگتر از این نیست که در عزلت بمانی و ذره ذره خود را فراموش کنی “!وقتی همسرش از شوق دیدار قدیمی ها و پیشکسوتان با اکبرش سخن گفت تازه فهمیدیم که قهرمان محبوب آن سالها چقدر از تنهایی رنج و عذاب کشیده است .اکبر افتخاری دیگر نای حرف زدن ندارد اما وقتی دوستان قدیمی و مونقره ای ها به سراغش می روند و از او عیادت می کنند چشمان خسته اش آرام می گیرد و لبخندی از سر شوق می زند . این همان اکبری است که سال ها همه ما را به شوق آورده بود . شال و کلاه کنیم و به دیدار او برویم تا قبل از آنکه بگوئیم چقدر زود دیر می شود!
