دهداری وبلندای یک مکتب / بازخوانی استاد دهداری یک ضرورت است
خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی – سوم آذر سالیاد بزرگمرد ورزش ایران است .سالگرد درگذشت زنده یاد استاد پرویز دهداری بازیکن و مربی و مدیر و معلم سرشناس فوتبال ایران .
در وصف اندیشه و عمل او بارها نوشته اند و تحلیل های عمیق و اثرگذاری در سمینارها و رسانه ها ارایه شده است .علت اساسی ضرورت بازگشت به استاد دهداری و بازخوانی این چهره بزرگ ورزش ایران این است که در ورزش و به ویژه در فوتبال پر حاشیه ما اخلاق و منش و مرام اخلاقی تا حد زیادی نادیده گرفته شده و می شود .
با ورزش ما و در تعمیمی فراگیرتر با جامعه ما چه رفته است که بزرگترین و اساسی ترین گمشده اش اخلاق و موازین اخلاقی و معنوی است ؟! از فیلسوفی پرسیدند بزرگترین درد چیست ؟ با تاملی دردمندانه و غمگینانه چنین گفت. اینکه کسی شاهد سقوط خود باشد .بر این کلام نغز باید تامل کرد .آیا بروز این همه ناهنجاری و رفتارهای غیر اخلاقی در ورزش و فراتر از آن بیانگر و از نشانه ها ی نوعی سقوط اجتماعی و گروهی نیست ؟ بر ما چه گذشته و چه می گذرد که در سرزمین عرفان و اخلاق و سنن پهلوانی و عیاری ارزش هایش اینگونه به چالش کشیده شده است ؟ بودن و دیده شدن با کدامین بها ؟وقتی گابریل گارسیا مارکز با بیانی درد آور فریاد برآورد که فرهنگ فرتوت و منحط دنیای ما مفهوم پهلوانی و اخلاق را درک نمی کند بسیاری از رسانه ها ی پر تیراژ حهان خفقان گرفتند و این انحطاط را نوعی رها شدن بی خیالانه تفسیر کردند .
فاصله ما با انحطاط چقدر است .به بزرگانی که سکان هدایت را به دست گرفته اند بگویید و با تشر هشدار دهید که حق مردم این نیست که اخلاق و اجرای قانون وبرقراری عدالت دغدغه مهم و همیشگی آنان از فوتبال تا همه اجزا جامعه باشد .درست در همین جا و نقطه است که باید درنگ کرد و به دنبال راه و چاره اساسی بود .نسل میان دار را همراه با الگوها و اسطوره ها به میدان فراخواند .و اخلاق و رفتار اخلاقی و موازین اخلاقی را به مدد قانون و معیارهای اخلاقی نهادینه کرد .در میدان ورزش می توان و باید به الگوهای پایان ناپذیرش نظیر پوریای ولی وجهان پهلوان تختی و استاد دهداری مراجعه کرد تا بتوان بر فرهنگ و روش های رفتاری کاسبکارانه و فرصت طلبانه غلبه کرد .اگرچه تلاش در جهت استقرار اخلاق آرمانی به عنوان یک فضیلت مهم و ارزشمند به شمار می آید اما در شرایط کنونی از آن مهم تر ایجاد و استحکام اعتماد عمومی است .همان اعتمادی که شدیدا آسیب دیده است .
می گویند تمدن ترکیبی است از سطح معرفت و فضیلت جامعه در هر دوره یا مقطعی از تاریخش .این فضیلت از کجا می آید ؟ فلاسفه و جامعه شناسان بر این باورند که فضیلت و مسئولیت و از خود گذشتگی و عدالت و نیکوکاری و سجایای نیک انسانی در کل برکات و موهبت هایی است که از آستین متبرک اخلاق جامعه در می آیند .آستینی که هرچه فراخ تر و پاکیزه تر باشد عدالت و معنویت و اخلاقیات پابرجاتر و خیر عام گسترده تر خواهد بود .حالابا این نوع نگاه های عمیق و جامعه ساز باید به رفتارها نگریست .از فوتبال تا همه اجزا جامعه !! فوتبال پر مخاطب که از همه رسانه ها دلبری کرده است باید به الگوهایش بیش از پیش باز گردد و اسطوره ها و نسل میان دارش را برای بازسازی اخلاق و رفتار همه بازیگران این صحنه باشکوه فراخواند .اگر این فراخوانی مستمر نباشد آن گاه انحطاط و بی هویتی و لمپنیزم بزک کرده به اخلاق رایج و مورد توجه دیگرانش قرار می گیرد و این یک سقوط و انحطاط دنباله دار است .
استاد دهداری با رفتارش اخلاق ورزشی و منش پهلوانی را همراه با مردم دوستی و میهن پرستی تعریف کرد و در عمل نشان داد .در هر شرایطی حرمت همکاران و بازیکنان و سایرین را حفظ کرد و به مسئولان و دست اندرکاران و ورزشکاران در عمل یاد داد که چگونه باید برای فوتبال ملی با افتخار و رایگان خدمت کردو کمترین توقع و منتی نداشت .دهداری به نسلی که نسل خدمت بی توقع و بی انتظارش می نامیم تعلق دارد به همان نسلی که گمشده همه جوامع بشری است .این نوع منش ها که نوعی فضیلت در دوران مدرن است باید به عنوان سرفصل فضایل و ارزشها قرار گیرند تابتوان بر خرده فرهنگها و انواع انحرافات رفتاری غلبه کرد و اخلاق و اعتماد را به روابط ومناسبات فردی و اجتماعی بازگرداند . سوم آذر روز زنده یاد استاد دهداری است روز بازخوانی اخلاق و منش و دیدن بلندای یک مکتب اخلاقی مدرن در فوتبال و همه ورزش و فراتر از آن است .یادش گرامی.
