خبر پارسی – مستانه مرتب – امروز پس از مدت ها پیام متفاوتی دریافت کردم: بیست و پنج مرداد در اعتراض به گرانی لجام گسیخته ی لبنیات از خریدن این محصولات خودداری کنید…
قبلا هم اعتراضات مشابهی در ارتباط با آجیل یا بنزین شاهد بوده ایم اما با توجه به اهمیت لبنیات در سبد خانوار باید به این اعتراض جدی تر نگاه کرد،چرا که گرانی شیر سلامت جامعه را تهدید می کند. پس از گرانی های مکرر قیمت شیر و هدفمندی یارانه ها مصرف شیر و لبنیات ۴۲ درصد کاهش پیدا کرد و قطع چند باره توزیع شیر در مدارس و نابرابری توزیع بین مناطق مختلف تاثیر چشمگیری در کمتر شدن مصرف شیر داشته است. البته قصه به همین جا ختم نمی شود،حسین چمنی مشاور شرکت صنایع شیر ایران اظهار کرد: در سال های ۹۰ و ۹۱ ایران وارد کننده شیر خشک بود اما در سال گذشته به صادر کننده شیر خشک تبدیل شده ایم. این نشان می دهد شیر در کشور مصرف نشده و از کشور خارج گردیده که همین امر هم یکی از دلایل گرانی شیر و لبنیات است!
به راستی چه کسی مسئول افزایش روزانه قیمت لبنیات است؟شاید به جرات بتوان گفت خود مختارترین تولید کنندگان در ایران کاخانه های لبنیات باشند که هر روز به بهانه ای قیمت ها را بالا می برند.غلامرضا نوری نماینده مجلس گفت:شیر به عنوان محصولی استراتژیک نباید به دلیل افزایش قیمت از سبد خانوار حذف گردد،لذا منطقی ترین راهکار، حمایت دولتی از محل یارانه های سلامت است چون حتی افزایش هزینه تولید در نهایت به مصرف کننده تحمیل می شود. یکی از گلایه های مردم در سالهای اخیر عدم نظارت کافی بر قیمتها و برخورد قاطع با متخلفان است. اعتراض به گرانی هم مثل انرژی هسته ای حق مسلم مردم است،آن هم مردمی که سالهاست سختی های متفاوتی را متحمل می شوند اما “معرفت” خود را بارها ثابت کرده اند. متاسفانه به دلیل بی توجهی به گله مندی هموطنانمان،اعتراض ها هم بیشتر شکل مجازی گرفته اما باید دانست که با چند کلیک نمی توان جهان را تغییر داد و فضای مجازی صرفا برای اطلاع رسانی است. با وجودی که “صادقی” رییس سازمان صنعت،معدن و تجارت تهران اعلام کرده بازار دیگر کشش افزایش قیمت ندارد اما باز هم نرخ کالاها بی وقفه بالاتر می رود. بارها مراجع تقلید در کنار مردم مانند آیت الله نوری همدانی به گرانی اعتراض کرده اند تغییری در روند تورم مشاهده نشده است و این سوال در ذهن پیش می آید که با توجه به اینکه صاحبان اصلی جامعه افراد آن جامعه هستند،چرا برای مسئولان و تولید کنندگان اعتراض مردم (در عمل و نه در سخنرانی ها) هیچ اهمیتی ندارد؟ آیت الله امجد می فرمایند: جامعه ای که مردم آن حق نقد، اعتراض و مخالفت نداشته باشد، با جامعه “علی پسند” هزاران سال فاصله دارد چون علی (ع) به مردم شخصیت می داد و به حقوق مخالف و معترض و حتی دشمن خود احترام می گذاشت.
متاسفانه در کشور ما هم فرهنگ اعتراض ضعیف است و هم فرهنگ قدردانی. این معضل دلایل متفاوتی دارد که بررسی آن خارج از حوصله این مطلب است اما بد نیست نگاهی به فرهنگ اعتراض در جهان امروز داشته باشیم. موج جدیدی از فرهنگ اعتراض در جهان آغاز شده است که در زمینه های متفاوت و با شکلهای گوناگون بوده و هدف آن بیان دیدگاهها و یادآوری حقوق مردمی است.اینکه معترض را “منتقد خوش نیت” ببینیم یا “اغتشاشگر” ، به پیشرفت فرهنگ جامعه و مسئولان آن بستگی دارد. اگر چیزی خارج از قائده گران شود، در جوامع متمدن مردم آن را تحریم می کنند، در جوامع عصبی شورش می کنند و آسیب می رسانند، و در جوامع احساساتی از ترس گران تر شدن حریصانه آن را بیشتر می خرند و هجوم می آورند. جامعه ی ما تقریبا یک جامعه احساستی است و آمار بالایی از مردم ما معتقدند اینگونه اعتراض های تحریمی فایده ای ندارد چون آنهایی که استطاعت مالی دارند همکاری لازم را انجام نمی دهند و کارخانه دارها هم چنانچه ضرری ببینند،بعدا تلافی آن را در خواهند آورد! اما عده ای دیگر هم بر این باورند که قرار نیست عده ای هر طور خواستند با ما رفتار کنند،چرا فقط باید سود و زیان تولید کنندگان محترم باشد و مصرف کننده هیچوقت در اولویت نیست؟
با یک روز تحریم کار درست نمی شود
باید تا زمانی که کیفیت و قیمت بهتر نشده است از معادل خارجی استفاده کرد