هنرمندان از امید به آینده می‌گویند کار فرهنگ به اهل آن واگذار شود
تغییر فضای هنری کشور آرزو و امیدی است که در این مدت بارها از سوی هنرمندان ابراز شده بود و اتفاقی که در فردای روز انتخابات رخ داد، این واژه و آرزو را دست‌یافتنی‌تر می‌کرد و در ساعت‌هایی که گزارش آرای ماخوذه تا ۱۶میلیون از وزارت کشور ارائه می‌شد، از هنرمندان درباره «امید» پرسیدیم؛ هنرمندانی که در چهار سال گذشته، روزهای پرتب‌و‌تابی را پشت سر گذاشتند و فیلم‌هایشان ساخته نشد. حالا در آستانه تغییر به گفت‌وگو نشستیم و از آن‌ها پرسیدیم، امید در این روزها برایشان چه وجهی دارد؟ آن‌ها نگاه تازه‌تری به اطراف خود داشتند و نظرات خود را این‌گونه بیان کردند.
توحیدی: نظام صنفی منشأ اثر شود
فرهاد توحیدی، عضو هیات‌مدیره خانه سینما که در دو سال اخیر مشقت‌های فراوانی کشیده است. صبح روز شمارش آرای یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری درباره امید با بهار گفت‌وگو کرد. او با تاکید بر واقع‌بینی گفت: «من ترجیح می‌دهم واقع‌بین باشم. تجربه سی‌و‌اندی ساله‌ام به من این را آموخته که خیلی در امید ذوب نشوم؛ اما این را می‌دانم که همه مردم ایران این‌بار با سودای امید به پای صندوق‌های رای رفته‌اند و آرزویشان هم این است که در همه عرصه‌های حیات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی آن‌ها گشایشی رخ دهد.» توحیدی افزود: «امیدواریم در فرهنگ ایران که بخش آسیب‌دیده این جریان است هم حیات دیگری رخ بدهد. امیدوارم دکتر حسن روحانی به وعده‌هایش عمل کند؛ به تمام وعده‌های امیدبخشی که به ما داد. او در حوزه سینما با صراحت صحبت کرد و گفت قول می‌دهند کار فرهنگ را به اهل آن واگذار کنند و امیدوارم با حضور وی نظام صنفی در سینما بار دیگر منشأ اثر شود و همه فعالان صنفی در همه زمینه‌ها دوباره امید کار کردن پیدا کنند. فرهنگ ما به‌شدت به درمان نیاز دارد. سینما آسیب دیده، هنرهای تجسمی به اغما رفته‌اند و از همه مهم‌تر بخش ادبیات و نشر کتاب به‌شدت نیازمند رسیدگی است تا شاید وضعیت نابسامان نشر بهبود یابد. اما این را هم تاکید می‌کنم که امیدواری ما رنگ واقع‌بینی دارد و امیدواریم با رسیدن به این فضای تازه هر روز این امید رنگ واقعی‌تری به خود بگیرد، زیرا به‌طور کلی ناامید شیطان است»
بهشتی: انتهای هر تونلی همیشه روشنایی است
سیدمحمد بهشتی با سابقه اجرایی در طول دولت اصلاحات به عنوان مدیریت سینمایی هنوز با سینماگران ارتباط خوشی دارد و فیلمسازها از دوران او و مرحوم سیف الله داد به نیکی یاد می‌کنند. سیدمحمدبهشتی درباره امید در سینما و این روزهای مردم ایران می‌گوید: «مدت طولانی کسانی که از امید سخن می‌گفتند به نظر انسان‌های خوش‌بین و غیرواقعی می‌رسیدند و امیدشان هر روز مواجهه با ناامیدی بود. آن‌ها در بدترین شرایط ایستاده بودند و به آینده‌ای نامفهوم و مبهم می‌اندیشیدند که انگار پایان خوشی را هم برای آن متصور نبودند. سینما نفس‌هایش به شماره افتاده بود و اقتصاد آن رونقی نداشت؛ اما آن‌ها می‌دانستند امیدداشتن موکول به صبر است و همین صبر باعث شد که در این روزها شیرینی و میوه صبر خود را بچینند. من فکر می‌کنم از امید این روزها می‌شود درس بزرگی آموخت. فکر می‌کنم تمام مردم ایران در تلخ‌ترین لحظاتشان نیز نباید امید را از دست بدهند به این دلیل انتهای هر تونلی همیشه روشنایی است. من مطمئنم ما لحظات تلخ دیگری را نیز خواهیم داشت، تاریخ پر است از پستی‌هاوبلندی‌های نفسگیر. شاید چهار سال گذشته و امید امروز یادمان بدهد که از این به بعد در سختی‌ها تحمل بیشتری از خود نشان بدهیم.»
غریب‌پور: از فضای پیرامون یأس را جذب نکنیم
بهروز غریب‌پور، کارگردان مطرح تئاتر از منظر دیگری سخن می‌گوید: «قطعا کسی که در هر شرایطی فعالیت می‌کند و خودش را به زمان نمی‌سپارد، فرد خوش‌بینی محسوب می‌شود و به آینده امیدوار است، حتی اگر شرایط تلخی و سیاهی را از سر گذرانده باشد. من چه بخواهم و چه نخواهم، جزو آن دسته از کسانی هستم که سکون و گوشه‌گیری از ذهن خودم تاراندم و با وجود سختی‌ها کار کردم و در همه شرایط هم امیدوار بودم و یاد گرفتم ناامید و مایوس نباشم. هیچ‌وقت شرایط
پیرامونم برای وضعیت کاری‌ام مهم نبوده است و سعی کرده‌ام توجهم را به حرفه‌ام معطوف کنم؛ اما در تمام این مدت انسان امیدواری بودم و کار کردم و با همین امید ذاتی سعی کردم از فضای پیرامون خود یأس را جذب نکنم.» غریب‌پور افزود: «حالا هم فکر می‌کنم کار را به همین منوال پیش ببرم. من همیشه کار می‌کنم و امید برایم رنگ‌وبوی تازه‌ای دارد. من تا زمانی که زنده‌ام کار می‌کنم و به خود نوید شرایط بهتری را خواهم داد.»
دبیری: جلوی سانسور را بگیرند
بهرام دبیری نیز درباره انتخابات و به ثمر رسیدن آرا مردم و پیدایش امید در میان هنرمندان گفت: «به طور کلی هیچ‌یک از مسائل جاری سیاسی نمی‌تواند موجب یأس یا ناامیدی من بشود. من کار خودم را می‌کنم و خارج از این فضا، جهان خودم را ساخته‌ام که به سیاست فکر نمی‌کنم؛ اما تا اینجا که نتیجه آرای مردم را می‌بینم احساس می‌کنم تغییرات شگرفی در راه است. فکر می‌کنم تغییراتی در آزادی و رونق اقتصادی مردم پیش خواهد رفت. من از دولت جدید هیچ انتظاری ندارم و به کار خودم ادامه خواهم داد؛ اما در کل، شاید ذکر این نکته بد نباشد که کاش دولت مردمی آینده جلوی سانسور را بگیرد، زیرا هنرمند همیشه کار خودش را می‌کند این سانسور است که ضربه مهلکی به مخاطب وارد می‌کند. هنرمند در هر شرایطی کار می‌کند اما ارتباط مخاطب را با آثار کم می‌کند. من امیدوارم. امیدوارم اضطراب، ترس جنگ، دلهره و خبرهای بد از میان مردم برود و امیدوارم شرایط اقتصادی مردم بهبود یابد و مردم در آرامش، امنیت، آزادی و رفاه یک‌بار دیگر طعم زندگی آرام را بچشند.»
اثباتی: امید به آینده
امیر اثباتی، یکی از طراحان بنام صحنه و لباس، که این روزها نمایش «مرغ باران» به کارگردانی پری صابری به طراحی او روی صحنه است، می‌گوید: «ما در طول سال‌های گذشته که تحت سیاست‌های عجیب‌و‌غریب و معاونت سینمایی وقت بودیم، مجبور شدیم دشورای‌های زیادی را تحمل کنیم. در تمام این سال‌ها که خانه سینما تعطیل شد، فیلم‌هایمان به محاق رفت و به بی‌اخلاقی متهم شدیم و تنها انگیزه ما برای ادامه این راه صعب‌العبور امید به آینده بود. هرچند با وجود تمام این امیدها خود را برای اتفاقات تلخ‌تری هم آماده کرده بودیم؛ اما حالا دلخوشیم به بذر امیدی که در دل‌هایمان جوانه کرده و دلمان می‌خواهد جوانه‌های امید در سینما، شکوفه کند و زندگی را در رگ‌های مرده سینما ببینیم.»
