عکس نوشت/بوسه گاه مقدس و بازگشت زمان!

خبرپارسی-عبدالصمد ابراهیمی-چشم های بسته پیرزن دارد لالایی می خواند. دقیق نگاه کن. قدرشناسی فرزند آرامش بخش ترین نغمه ای است که به گوش شنیده. موهای سپیدش پر است از خاطرات افتادن و برخاستن و سر زانو زخم شدن پسرکی است که حالا با نوای شیخ اجل می خواند « که تو شیر مردی و من پیرزن!» موهای مجعد پسر هنوز تشنه سرانگشت نوازشگر دستان مادر است. او آرزو دارد زمان برگردد. بازهم کودکی اش تکرار شود. آرزوی بازگشت زمان و سیر معکوس ثانیه را می شود از ساعتش فهمید که روی مچ دستش معکوس نشسته. کاش می شد…

4 (1)

بوسه گاه عشق! بوسه گاه مقدسی که می شود با پلکان دعای صاحب آن به معراج رفت. حسین پناهی گفته بود« به بهشت نمی روم ، مادرم اگر آنجا نباشد» معامله خوبی است. مفهوم مخالفش معامله دوستانه ای است با خدا. یک گل یا پوچ برد-برد. یک جفت شش بی تکرار.«به بهشت می روم چون مادرم انجاست» بهشت را اصلا برای زیر پای او ساخته اند. دعایمان کن که سخت محتاج دعایت هستیم مادر!

1 دیدگاه برای “عکس نوشت/بوسه گاه مقدس و بازگشت زمان!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.